رویش بوقلمون

رویش بوقلمون
از نیازهای ضروری تغذیه ای بشر، تأمین پروتئین حیوانی می باشد.

گوشت طیور تحت عنوان یک مرجع ارزشمند از پروتئین، در سالیان اخیر در تغذیه آدم، در کشور ایران و عالم گزینه استعمال قرار گرفته می‌باشد.
ماشین جوجه کشی

در رویش طیور، به مراتع پهناور طبیعی و کشت و تهیه و تنظیم علوفه سبز و امثال آن نیازی وجود ندارد.

بلکه می اقتدار با برخی موادغذایی از گزاره کنسانتره به مقدار متعددی گوشت ایجاد کرد.
اینک، نصیب اعظم کار برای ساخت گوشت، در پرنده ها بر روی مرغ متمرکز شده‌است و در مرحله بعدی، رشد بوقلمون رده ویژهای داراست.

بوقلمون مطرح ترین و سنگین ترین پرنده خانگی هست.

محل تولد اصلی این پرنده آمریکای شمالی و مرکزی است.

اولی توشه بوقلمون در طول فرمانروا عباس صفوی بوسیله تاجران ارمنی به کشور ایران آورده شد.
این پرنده موثر، اکثر زمان ها به صورت به طور کاملً ابتدایی و دور از هم در روستاهای کشور‌ایران محافظت می‌شود.

با دقت به گرانی آن و نبودن تمدن و الگوی مطلوب مصرف گوشت بوقلمون، هنوز این پرنده نتوانسته منزلت حقیقی خویش را پیدا نماید.

اما اگر به طور اصولی و با به کار گیری از طرق درست و نو علمی به محافظت و رویش بوقلمون مبادرت شود، خیر صرفا محافظت آن در سطح بزرگ، اقتصادی و مقرون به صرفه خواهد بود بلکه رویش اصولی این پرنده امداد مؤثری به تأمین نیازهای پروتیشنی مملکت خواهد نمود.

رشد بوقلمون در کشور‌ایران
امروزه در اکثری از روستاهای کشورمان می اقتدار با کمترین هزینه و تجهیزات، به رشد و محافظت بوقلمون برای مصرف و فروش مبادرت کرد.

بوقلمون را به آسانی می اقتدار در واحدهای کوچک و حتی خانگی رویش اعطا کرد.

گوشت این پرنده چربی مقداری دارااست البته از دید پروتئین بسیار گران بها میباشد.

تخم بوقلمون، بعداز گوشت آن، در سکو دوم اهمیت قراردارد.

تعداد تخمهایی که بوقلمون ماده ایجاد می کند، دست‌کم ۱۵ و حداکثر ۳۵ عدد می‌باشد.

اما این تخمها در دو نوبت، یعنی فصل بهار و فصل‌تابستان و برخی مواقع در فصل پاییز ایجاد می‌شود.

پرهای بوقلمون در صنایعی مانند ساخت لحاف و تشک، چسب سازی، ساخت گلهای تصنعی و مصنوعی و … کاربرد داراست.